Centrum Ekumeniczne
Rzym
Na przestrzeni wieków religijny charakter architektury był określony przez rygorystycznie zdefiniowane style. Obecnie obserwujemy brak równowagi, siły i własnej tożsamości w architekturze sakralnej, wywołany przez nadmiar dekoracji i irracjonalne ornamenty. Projekt Centrum Ekumenicznego zakłada stworzenie przestrzeni, w której każdy może odnaleźć duchową koncentrację, wewnętrzną harmonię i równowagę w obliczu codziennych problemów życiowych. W architekturze Centrum Ekumenicznego spotykamy adaptację archetypowych form religijnych i minimalistyczny obraz, który charakteryzuje się starannie dobranymi proporcjami białych brył skąpanych w potężnym świetle śródziemnomorskiego słońca, otoczonych zielenią. Główną część centrum stanowi długa prostokątna bryła o żelbetowym o szkielecie i ścianie osłonowej z transparentnego marmuru. Wewnątrz, znajduje się atrium, a w nim drzewo, które reprezentuje syntezę między cyklami natury i czasu. Spadające liście symbolizują kruchość ludzkiego życia. Celem projektu jest stworzenie przestrzeni publicznej i reprezentatywnej, użytkowanej zarówno w czasie wydarzeń kulturalnych jak i na co dzień. Architektura budynków, dzięki zastosowaniu materiałów tradycyjnych, takich jak kamień i drewno wywołuje poczucie harmonii i ładu. Jej istotę stanowi symboliczny związek ze światłem.
Projekt koncepcyjny
Na przestrzeni wieków religijny charakter architektury był określony przez rygorystycznie zdefiniowane style. Obecnie obserwujemy brak równowagi, siły i własnej tożsamości w architekturze sakralnej, wywołany przez nadmiar dekoracji i irracjonalne ornamenty. Projekt Centrum Ekumenicznego zakłada stworzenie przestrzeni, w której każdy może odnaleźć duchową koncentrację, wewnętrzną harmonię i równowagę w obliczu codziennych problemów życiowych. W architekturze Centrum Ekumenicznego spotykamy adaptację archetypowych form religijnych i minimalistyczny obraz, który charakteryzuje się starannie dobranymi proporcjami białych brył skąpanych w potężnym świetle śródziemnomorskiego słońca, otoczonych zielenią. Główną część centrum stanowi długa prostokątna bryła o żelbetowym o szkielecie i ścianie osłonowej z transparentnego marmuru. Wewnątrz, znajduje się atrium, a w nim drzewo, które reprezentuje syntezę między cyklami natury i czasu. Spadające liście symbolizują kruchość ludzkiego życia. Celem projektu jest stworzenie przestrzeni publicznej i reprezentatywnej, użytkowanej zarówno w czasie wydarzeń kulturalnych jak i na co dzień. Architektura budynków, dzięki zastosowaniu materiałów tradycyjnych, takich jak kamień i drewno wywołuje poczucie harmonii i ładu. Jej istotę stanowi symboliczny związek ze światłem.